Nic to – cudnie było. Nad ranem wiatr się wzmógł, komin usiłował wystartować w przestrzeń kosmiczną, a dom chwiał się w posadach.
No więc.. Pierwsza myśl taka, ,żeby zapudełkować kanapeczki i inne takie i udać się w to wczorajsze miejsce. Ale łamkomstwo zwyciężyło i śniadanie zostało pożarte w domu. Potem L-ki na Zośkę i w drogę.
I wcale nie tak daleko, ale skutecznie wciśniętę pomiędzy autostradę a zatokę – całkiem urokliwe miejsce się znalazło. W dodatku z jakimś magicznym wjazdem z ronda kończącego autostradę. Ubrani odpowiednio w kalosze, kurtki, szaliki i zaopatrzeni w inne przeciwwiatrowo/przeciwdeszczowe utensylia wyskoczyliśmy nad wodę...Znaczy drogę. Dróżkę. Scieżkę znaczy.
A ścieżka ciągnie się nieskończenie w obie strony.
Ludzi zaskakująco mało – ale widocznie za wcześnie jeszcze. Pogoda spłatała psikusa i słońce wylazło i grzać zaczęło całkiem przyzwoicie. Tylko psom, spławianym za piłką przez właścicieli było dobrze.
Trawa kusiła, żeby się na niej rozłożyć...
A tutejszym zwyczajem co drugie drzewo ostrzega przed skutkami spożywania alkoholu miejscu publicznym (do 500gbp kary).
Kawałek dalej bagienko urokliwe (i zakratowane odpowiednio, żeby co mniej myślące jednostki się nie potopiły)
A tuż za bagnem – domeczki.
O żesz ty w życiu! Ja też chcę taki!
Tylko nie wiem czy taki z “bardziej widokiem”
(no bo jak tu po prawdzie na golasa do kuchni po kanapeczkę nocną wyskoczyć).
Czy też może taki bardziej schowany..?
No sama nie wiem :)))
Jeszcze szybki rzut oka na stocznię (w której zbudowali Titanica – też się mają czym chwalić, nie?)...
…i jedziemy dalej.
A dalej jest góra, na którą można wjechać (mijając łąki i ugory), a z której widać miasto B. w całej okazałości.
W oddali majaczy się pasmo Mourne'ów.
A rzut oka w lewo to Carrickfergus i okolice.
Uff.. Się nakręciłam trochę tym kółkiem.
Czas zrobić żurek, by się wzmocnić nieco – przed poszukiwaniami miejsc na jutro.
Albo kiedyś tam..
P.S. A teraz to cholerne słońce całkiem już świeci bez jednej chmurki.
No comments:
Post a Comment